In 1992 kwam ik tot de naam La Cuisine du Coeur voor mijn stijl van koken. In die periode hadden we met zo’n 20 stafleden van ons trainings- en opleidingscentrum DeVoorde de uitdaging aangepakt om in Steyl, Limburg een hele kloostervleugel te verbouwen en in te richten met 50 kamers, meerdere groepsruimten, een professionele keuken, eetzaal, restaurant en biologische moestuin.
Naast het koken voor alle programma-deelnemers zag ik ook de kans schoon om een langgekoesterde droom tot realisatie te brengen: een publiek restaurant waar ik natuurlijke biologische voeding op mijn manier kon gaan realiseren. Iets wat in die tijd nogal ongewoon was en wat uiteindelijk een goed lopend restaurant werd met 3-, 4-, 5-gangenmenu’s en een 6-gangen verrassingsmenu. Voor het echter zover was, moesten we eerst flink aan de weg timmeren om enigszins naamsbekendheid te krijgen in het nogal ‘gesloten’ Noord-Limburg.
In de herfsteditie van een toonaangevende Limburgse restaurantuitgave konden we een vermelding krijgen. Het mochten maar 20 woorden zijn. In die tijd bestudeerde ik allerlei Franse kookboeken en was bekend met ‘la Cuisine du Soleil’ van Roger Vergé en ‘la grande Cuisine minceur’ van Michel Guérard. Zo stelde ik mij de vraag: Hoe zou ik mijn specifieke type keuken (kookstijl) nou duiden? Al mijmerend rolde daar de term ‘La cuisine du Coeur’ uit: de Franse naam voor ‘De keuken van het hart’. Kenmerkend daarin is dat je als kok niet begint bij het gerecht wat je aanbiedt, maar bij de mens voor wie je gaat koken. Je stelt je deze mens voor en je stelt je open, je opent je hart voor die mens en van daaruit ga je aan het werk. Een ogenschijnlijk klein verschil, in werkelijkheid een wereld van verschil. Het voedsel dat je maakt wordt heel anders ‘geladen’.
De naam ‘la Cuisine du Coeur’ heb ik zo’n 28 jaar als merknaam gevoerd, totdat de medeschrijfster aan mijn boek, Suzanne Valkman tegen me zei: Je moet het nu echt ‘De keuken van het hart’ gaan noemen hoor! Die Franse benaming is het niet meer.
Reactie plaatsen
Reacties